Rasyonel yada rasyonellik, akılcılık ya da usçuluk manasında felsefi terim ve önermedir. Rasyonalizm, rasyonelliği merkez alan bir ideoloji öğretisidir. Buna nazaran, hem gerçekliğin hem de doğruluğun ölçütü rasyonalitede yani ustadır.
Akılcılık, rasyonel olmanın niteliği ya da halidir. Yani, akla dayalı ya da akla uygunluk manasında da kullanılabilir. Akılcılık, kişinin inançlarının kişinin inanma nedenleriyle ve kişinin harekete geçme nedenleriyle yaptığı aksiyonlarla uyumlu olduğunu ima eder. “Akılcılık” ideolojisinde farklı uzmanlıklara sahiptir. Örnek olarak iktisat, sosyoloji, psikoloji, evrimsel biyoloji, oyun teorisi ve siyaset bilimi verilebilir.
Hangi davranışın en rasyonel olduğunu belirlemek için, kişinin birkaç kıymetli varsayım yapması ve ayrıyeten sorunun mantıksal bir formülüne gereksinimi vardır. Gaye yahut sorun bir karar vermeyi gerektirdiğinde, mevcut olan tüm bilgilerin rasyonellik faktörleridir. Toplu olarak, formülasyon ve art plan varsayımları rasyonalitenin uygulandığı modeldir.
Rasyonalite akrabadır: Bir kişinin kendini en uygun biçimde yararlandırdığı bir modeli kabul ederse, o vakit bencillik, bencil olma ile özdeş olan davranışlarla eşitlenir; şayet kümeden fayda sağlayan bir model kabul edilirse, o vakit büsbütün bencil davranış irrasyonel olarak kabul edilir. Bu nedenle, sorunun nasıl çerçevelenip formüle edildiğini açıklayan art plan modeli varsayımlarını belirtmeden rasyonaliteyi öne sürmek anlamsızdır.
İlk olarak rasyonellik, önsel bilginin kesin güvenilirliği üstüne kurulmuş bir eğilimdir. Bu felsefi öğretinin dayandığı epistemolojiye nazaran bilgi, temelden ya da sırf akıldan gelir. Hem bilginin hem de hayatın kurucu unsuru akıl olmalıdır, der bu yaklaşım.
Duyusal tecrübesi ikincil kılar ve dahası değersizleştirir. Deneyciliğe (ampirizm) karşı, gerçek bilginin deney-dışı bir yapıya sahip olduğunu ve akla dayandığını ileri sürer. Tümdengelimli fikir tekniğine dayanır.
René Descartes, Leibniz, Spinoza ve Kant üzere düşünürlerde görülen genel yaklaşım biçimi rasyonellik olarak söz edilebilir. Aydınlanma çağının temelinde rasyonellik fikri, yani her şeyin akıl ile kıymetlendirilmesi, temellendirilmesi ve düzenlenmesi fikri hükümrandır.