İktidar Türkiye’yi iktisat ve dış siyaset alanında derin bir bataklığa soktu.
Bu bataklıktan çıkmak için çırpındıkça daha da batıyor.
Söylediklerine kendisi de inanmıyor fakat hem halkın hem de komşu ülkelerin inanmasını bekliyor.
Sürekli iktisat siyasetiyle övünüyor.
Batı ülkelerinin “faiz sebep enflasyon sonuç” garabetine dayalı Türk modeline özendiklerini, “nasıl yapıyorsunuz” diye sorduklarını hatta kıskandıklarını söylüyor.
Oysa gerçekte dünya Türkiye’nin aldığı ekonomik kararlara gülüyor. Özenmiyor, kıskanmıyor. Yanlış yaptığını biliyor.
Enflasyon inandırıcı olmayan resmi sayıya nazaran bile yüzde 80 seviyesindeyken, faiz indiren öbür bir ülke yok. Enflasyon yüzde 80 oranındayken faiz oranını yüzde 13’e kadar düşüren bir örnek daha bulmak mümkün değil.
Eksi yüzde 67 faizle doların ve enflasyonun düşmesini beklemekle dünyanın düz olduğunu savunmak ortasında bir fark yok.
Türkiye’den çok daha güçlü, sağlam ekonomilere, milyarlarca dolar rezerve sahip ülkeler bile enflasyonun üst yanlışsız hareketlenmesi karşısında faiz artırıp erkenden tedbirlerini aldılar.
Bu ülkelerin tamamının ekonomiyi bilmedikleri, bir tek AK Parti iktidarının bildiğini öne sürmek kendini kaldırmaktan öbür mana taşımaz.
İktidarın belirlediği “düşük faiz, yüksek kur, yüksek enflasyon” siyasetinin fakir halktan bir avuç zengine servet aktarmaktan öbür maksadı yok. Kur Muhafazalı Mevduat (KKM) uygulaması, tasarruf sahibi zenginlerin doların artışından ziyan görmemeleri için ortadaki farkın fakir vatandaşın vergisinden ödenmesi sistemi.
Dünyada ulusal parasını yabancı bir paraya endeksleyen diğer bir ülke de yok.
Hükümet ulusal parasına güvenmiyorsa vatandaş nasıl güvensin?
Milli paranızı dolara endekslerseniz her şeyin hesabı dolarla yapılır. Faizi enflasyonun çok altında tutarsanız tasarruf sahipleri dolar alıp tasarrufunu müdafaaya çalışır? Siyaset faizini düşük tutarsanız, vatandaş değil bankalar ve büyük şirketler kazanır?
Milli parasını dolara bağlamış bir iktidar sonra çıkıp “biz yerli ve milliyiz” propagandası yaparsa bu inandırıcı olmaz.
Hazine kaynaklarını çarçur eder, iktidarınızı ve etrafını zenginleştirmek için kullanır ve sıfırı tüketirseniz yabancı ülkelere el avuç açmak zorunda kalırsınız? Art kapıdan Merkez Bankası’nın dolarlarını satar, rezervi eksi 55 milyar dolara kadar düşürürseniz yabancı ülkelerden borç bulamazsınız. Karaparacılara göz yumarsınız.
Bir yandan özgür piyasa şampiyonluğu yapıp öteki yandan ihracatçının dövizine el koyar, bankaların faizlerini sınırlamaya kalkarsanız içerideki parayı da yurtdışına kaçırırsınız.
Bu anlayışla ülkeyi soktuğunuz ekonomik bataklıktan çıkaramazsınız.
Dış siyasete gelince.
Dış politikayı da iç siyaset için yaparsanız tıkanırsınız.
Kahramanlık hikayesi yaratmak, olduğundan güçlü gözükmek, bölge ve hatta dünya başkanı imajı çizmek için gücünüzden fazla ileri giderseniz duvara çarparsınız.
Komşularınızda İhvan’ı iktidara getirmek için gayret gösterirseniz yalnız kalırsınız sonra daha evvel ettiğiniz hamaset yüklü kelamlardan geri dönmek zorunda kalırsınız.
Suriye’de iç savaş çıkar çıkmaz Esad’ı düşman ilân eder ve devrilsin diye radikal İslamcı kümeleri desteklerseniz bugün bu siyasetle başınıza yalnızca bela aldığınız gerçeğiyle yüz yüze gelirsiniz.
Suriye iç savaşı çıktığında “Üç saatte Şam’a, 5 saatte Atina’ya gireriz. En kısa vakitte Suriye’ye gireriz. Emevi mescidinde de namazımızı kılarız. Devlet terörü estiren zalim Esed’in hükümranlığına son vermek için Suriye’ye girdik” dedikten sonra, “Şam’la muhalifleri uzlaştıralım. Bizim Esed’i yenmek yenmemek üzere bir kaygımız yok” derseniz buna kimseyi inandıramazsınız.
Bu anlayışla ülkeyi soktuğunuz Ortadoğu bataklığından da çıkaramazsınız.